O Ρίκυ
είναι δεκατριών και του έχει δοθεί η
διάγνωση του συνδρόμου Asperger.
Όταν μία μέρα φεύγει από
το σπίτι, η παρακολούθηση του οδοιπορικού
του στο μετρό της Νέας Υόρκης γίνεται
ταυτόχρονα και παρουσίαση της ψυχικής
πορείας της οικογένειάς του, που χάνοντάς
τον προσπαθεί να βρει εκ νέου τους
κόμβους συνοχής της.
Η
πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Sam
Fleischner, με όλους τους ηθοποιούς
πρωτοεμφανιζόμενους και παραπάνω από
επαρκείς, είναι ένα χαμηλόφωνο αλλά
πανίσχυρο διαμαντάκι. Το φιλμ καταφέρνει
να διαπεράσει τη μοναχικότητα ενός
ιδιαίτερου μικρού ανθρώπου, διαφορετικού
από το μέσο όρο, με κοινωνική δικαιολογία
τη διάγνωση Asperger.
Ο
έφηβος πρωταγωνιστής γίνεται ολόκληρος
ένα ζευγάρι παπούτσια και στο οδοιπορικό
του στον αφιλόξενο ηλεκτρικό ζωγραφίζει
το δράκο που τον κατοικεί. Το να ζεις το
εδώ και τώρα, αποκλειστικά, είναι
επικίνδυνο, και το κοινωνικό πλαίσιο
διασφαλίζει το να κλείνουν οι πόρτες
σε όσους βιώνουν αποκλειστικά το παρόν
με αυθεντικότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου