Fatal

Ο Σουνγκ-γκονγκ παλεύει με τους δαίμονές του, που τον επαναφέρουν συχνά στη συμμετοχή στον ομαδικό βιασμό μίας κοπέλας, υπαγορευμένη από τους κακοποιητικούς συμμαθητές του. Όταν, στα 18 του, τη συναντά ξανά, προσπαθεί να εξιλεωθεί.

Αν και η πρώτη ταινία του Lee Don-ku, το Fatal στέκεται με ωριμότητα πλάι στα υπέροχα δείγματα από το κορεάτικο σινεμά που μας έχει προσφέρει ο Chan-wook Park (Oldboy) ή Hong-jin Na (Chaser). Η ταινία, πέρα από μία ακόμη ιστορία εκδίκησης (τόσο προσφιλές θέμα στον ασιατικό κινηματογράφο) είναι μία βουτιά στον ανθρώπινο ψυχισμό, και μάλιστα αναίμακτη για το μάτι (εδώ δεν υπάρχει η άκρατη βία που πολλές φορές ταράζει την αισθητική), αλλά που σίγουρα ματώνει την ψυχή.

Δένονται αρμονικά η εφηβεία, η σεξουαλικότητα, η σκοτεινιά που περιβάλλει έναν ήρωα που ακροβατεί ανάμεσα στην ανθρωπιά και στην ψυχοπάθεια με κλωστή την όμορφη φωτογραφία, τους απόλυτα ταιριαστούς ρυθμούς στο μοντάζ και την απουσία κάθε προσπάθειας εντυπωσιασμού, αφού τα απλά μέσα του φιλμ είναι αρκετά για να σε κάνουν να ανατριχιάσεις. Πλανάται στην ατμόσφαιρα και η έννοια της διαίσθησης, αφού δίνεται, με νατουραλιστικό τρόπο, χώρος στο μεταφυσικό στοιχείο.

Δύο σκηνές ανθολογίας, όπως εκείνη στην εκκλησία, και όσες παίζουν με το φως φακών και κεριών στο σκοτάδι (πραγματικά αριστοτεχνικές) χαράζονται σα βίωμα στο θεατή, όπως και η κορεάτικη παροιμία “Λένε ότι οι γυναίκες είναι θάλασσα και οι άντρες βουνά”. Κάποιοι όμως ανεβαίνουν τη θάλασσα και βυθίζονται στα βουνά, για να αποδράσουν από τις τύψεις που τους κυνηγούν. 

Πρώτη Δημοσίευση στο Move it