H Kλάρα είναι δεκατριών και διαθέτει ιδιαίτερες
μεταφυσικές δυνάμεις. Χαρίζει στους
συμμαθητές της τις απαντήσεις ενός τεστ
ή την προσγείωση ενός πουλιού στην τάξη
τους, ανάλογα με τις διαθέσεις της. Για
τα μάτια της θα ανταγωνιστούν πολλοί,
σε ένα ενήλικο παράλογο όσο και
αγαπησιάρικο φόντο.
Σε
κάθε καρέ, η σχολική τάξη διανθίζεται
με περισσότερους συμμαθητές, όπως την
Dawn Wiener από το Welcome
to the Dollhouse, τον Sam
και τη Suzy
από το Moonrise
Kingdom αλλά και την Carrie,
να συνυπάρχουν αρμονικά, αν και σε
εντελώς πρωτότυπο, κινηματογραφικά,
περιβάλλον που σε κάνει να τριπάρεις με λίμνες και σιδηροδρομικές γραμμές.
Έννοιες
όπως διαίσθηση, έρωτας, επανάσταση,
συγχωνεύονται, αν και οι υπέροχοι,
σουρρεάλ μεγάλοι του σύμπαντος του
φιλμ, παράλογοι και προσεγγιζόμενοι με
αγάπη, τόσο από τα παιδιά όσο και από το
σκηνοθέτη, τις θεωρούν, κάποιες φορές,
αμοιβαίως αποκλειόμενα ενδεχόμενα. Και η κλασσικά άλυτη ανισορροπία δυνάμεων μεταξύ
ισχυρού και αδύναμου ξεπηδά, μαζί με τη
διαπίστωση ότι κάθε “εκπολιτισμένο”
εκπαιδευτικό σύστημα είναι τόσο επιβλαβώς
παράλογο που καταφεύγει κανείς στη
μαγεία για να το αντέξει.
Παρελθόν, παρόν και μέλλον γίνονται μία στιγμή, τόσο μέσα από
το λόγο και τις καταστάσεις, όσο και
μέσα από την αισθητική, χειροποίητα
'80's με εσάνς
Edith Piaf, παρόλο
που η ταινία δημιουργήθηκε το 1996 και
έχει νοηματικό προσανατολισμό στο
μέλλον. Η μνήμη, που, ακούσια, κατασκευάζουμε και η αγάπη για το σινεμά,
με απλότητα και ομορφιά ανοίγουν
έναν κύκλο, στην περιφέρεια του οποίου οι επόμενες ταινίες του σκηνοθέτη κατοικούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου