Σάββατο 21 Ιουλίου 2012

Martha, Marcy May, Marlene. Όπως μητέρα


Το πρώτο μεγάλου μήκους έργο του Sean Durkin (συνδεδεμένος ως προς την παραγωγή με το εσωστρεφές Afterschool), ένας διαμαντένιος σιγανόφωνος βυθός που σε καλεί σε μία παράλληλη βουτιά με κάποια που μετά το τέλος της ταινίας θα ονόμαζε κανείς απλά M






H M. φιλοξενείται στο σπίτι της αδερφής της, ψυχικά ραγισμένη από την παραμονή της σε ένα κοινόβιο και τη σχέση της με τον αρχηγό του.Η κοπέλα ακροβατεί ανάμεσα σε πολλές ταυτότητες και ταυτίσεις και οι αδερφή της και ο σύζυγός της, μένουν εκκρεμείς ανάμεσα στη φροντίδα για εκείνη και τους εαυτούς τους. 
Αν η Lilly sometimes άγγιζε τα ζώα και χαμογελούσε, αναζητώντας να διατηρήσει στη ζωή ένα ενδιάμεσο σε εκείνη και στη μητέρα της βλέμμα, η Μ. παίρνει την αδερφή της από το χέρι και κάνει μια βουτιά στη λίμνη. Ένα αντρικό χέρι την έχει σπρώξει να πάει πίσω. Γιατί η κοιλιά της μητέρας τους είναι πια άδεια. Εκεί, μέσα στο ωκεάνιο συναίσθημα, μπλέκεται σε μία δίνη αναγραμματισμών. Όπου το να σε αποκαλεί κάποιος με όνομα γίνεται αποχωρισμός από κάτι που πασχίζεις να προσκολληθείς. Ένας αποχωρισμός, που έχει ήδη γίνει, όταν η μικρή Μ. γύρισε το κεφάλι, και αντί να αποκαλέσει εκείνη, κάποιος άλλος την αποκάλεσε με ένα όνομα που άρχισε με το Μ. Έτσι, δεν πρόλαβε να φωνάξει τη μητέρα της, εκείνη τη στιγμή ο Άλλος της έκλεψε το φθόγγο.
Με το χέρι της μέσα στο χέρι της αδερφής της, άλλοτε προστατευμένο και άλλοτε εγκλωβισμένο, η Μ. αλλάζει ρούχα για να δει αν ο Άλλος (στραγγισμένος από τον εαυτό του ο John Hawkes) θα της απευθύνει ένα όνομα. Εκείνος, άλλος ένας σκοτεινός πατέρας, την αποκαλεί και εκείνη δανείζει βλέμματα στις γυναίκες του κοινοβίου για να της τα επιστρέψουν. Μέχρι που έγινε η μύηση. Και από Άλλος, εκείνος έγινε ξένος.
Αν χαθείς σε ένα βυθό από καθρέφτες που δεν ονομάζουν αλλά απλώς επιστρέφουν την απορία σου, τότε η σκέψη σου έχει φύγει από σένα. Κολυμπά πια μόνη της. Και το πραγματικό βυθίζεται σαν ένα αυτοκίνητο με ανθρώπους που δεν ξέρεις. Και φοβάσαι. Η Μ. έχει αφήσει την αδερφή της από το χέρι της πια. Η μοναχική της διαδρομή έχει αρχίσει. Πιο πριν «ήταν μόνο εικόνα» στην οποία ο Άλλος και κάθε Άλλος πρόβαλλε διαφορετικές ταυτότητες, δίνοντάς τους ονόματα που έτυχε να είναι Μartha, Marcy, ή Μarlene. Ένα μεγάλωμα χωρίς όνομα ακόμα, απλώς στην αρχή του.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Διαβάσατε περισσότερο