Betty Blue

Αυτό το καλτ φιλμ έγινε για ένα ζευγάρι, του οποίου την ιστορία έγραψε το χέρι του μωρού που δεν έκαναν. Ένα μωρό για το οποίο δε θα υπήρχε αρκετός αέρας για να τραφεί, κανένας ενδιάμεσος χώρος μεταξύ τους, οι δυο τους μία αδιαφοροποίητη, πάλλουσα σφαίρα.

Το μωρό αυτό είχε φωλιάσει στην Betty από τη γέννησή της. Της έμαθε πως να μη διαλέγει τα ρούχα που φορά αλλά να αφήνει εκείνα να την επιλέγουν. Πώς να βάζει φωτιά όταν το χρώμα με το οποίο είχε μπογιατιστεί ο κόσμος γύρω της είχε πνιγηρή μυρωδιά. Πώς να έχει καθαρό βλέμμα για να δει όλο αυτό που επρόκειτο να γίνει εκείνος.

Πώς να μην αγαπήσεις μια γυναίκα που κουβαλάει ένα αγέννητο παιδί, χωρίς να απαιτεί, ως μάνα, τίποτε από σένα; Το καλεί να έρθει να παίξει μαζί σας κάθε φορά που βρίσκεστε μόνοι σας. Και το σέβεται τόσο ώστε να το προφυλάξει από την ένωσή σας που “μόλις και μετά βίας χωρά στη ζωή αυτή”.

Πώς να μη μισήσεις αυτό το παιδί, που ζήλεψε τη γυναίκα σου επειδή το μεταξύ σας δεν του επέτρεψε να βρει χώρο για να βγει προς τα έξω; Και της πήρε το βλέμμα, μήπως και μπορέσει να την καταφέρει να κοιτάζει μόνο αυτό.

Ή εκείνη ή αυτό το παιδί. Το παιδί νίκησε και ο άντρας είπε να το ελευθερώσει, πια, για να έρθει να ζήσει μαζί του, αφού εκείνη δεν έμενε πια σπίτι τους. Το κάθισε μπροστά του και το κοίταξε με επιφύλαξη, γιατί του έμοιαζε με γάτα. Και τότε εκείνο του είπε: “Δεν είμαι γάτα, είμαι κοράκι, και όταν γράφεις εγώ θα μιλώ”. 

Trailer