Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011

The King’s speech: Ο βασιλιάς που μάθαινε να παίζει με τους βόλους





Ήταν κάποτε ένας βασιλιάς που μιλούσε πολύ αργά και όλοι τον καταλάβαιναν με δυσκολία, κοιτάζοντάς τον με απορία. Μετά από μεγάλη ταλαιπωρία, μία αγαπημένη γυναίκα που του θύμιζε κάποια γλυκιά μορφή από παλιά τον πήγε σε έναν κύριο, που είχε τη φήμη ότι θα μπορούσε  να τον κάνει καλά. Από τη στιγμή που ο βασιλιάς πέρασε το κατώφλι της πόρτας, το προσωπείο που τον έντυνε λησμονήθηκε και δεν έμεινε παρά μόνο ένα παιδί.
Ήταν το παιδί εκείνο που το ταλαιπώρησε ένας σκληρός μπαμπάς παραμπουκώνοντάς το με βόλους και διατάζοντάς το με αυταρχισμό να στρογγυλεύει ή να καταπίνει τα λόγια του. Το φοβισμένο πλασματάκι που λίγο πριν ήταν κρυμμένο από την αντηλιά του μεγαλύτερου αδερφού του και πεινούσε για μια καλή κουβέντα και φροντίδα. Το πιτσιρίκι με το κοφτερό μυαλό που αντί να αναλώνεται στη ναρκισσιστική ενασχόληση του να απολαμβάνει τον ήχο της φωνής του παρατηρούσε, κατέγραφε, μάθαινε και αισθανόταν τα πάντα γύρω του. Που αγαπούσε με ειλικρίνεια, χωρίς να τον ενδιαφέρει η επιστροφή. Η ανάληψη της εξουσίας ήταν μόνο η αφορμή. Για να την επωμιστεί είχε να μάθει πώς να μεταγγίζει τις σκέψεις του σε έναν λαό που τον είχε ανάγκη.
Αυτό που αντίκρισε ο μικρός μας, πια, βασιλιάς όταν διάβηκε την πόρτα του θεραπευτή του, ήταν ένας καλοσυνάτος κυριούλης, που σε τίποτα δεν του θύμιζε την πελώρια μορφή που κάποτε του προκαλούσε σάστισμα και του μούδιαζε τη γνάθο, εμποδίζοντας το παιδί να την καλέσει κοντά του. Κύριος χαμογελαστός και κάπως αστείος, που όμως του έθεσε από την αρχή πολύ αυστηρά όρια. Κάτι του έλεγε όμως πως πίσω από το σοβαρό του ύφος αχνόφεγγε ένα χαμόγελο.
Έτσι, κάθισαν και οι δυο τους στο χαλί και άρχισαν να παίζουν με τους βόλους. Κάθε βόλος περιτυλιγμένος με έναν ήχο, καλοειπωμένο, και ένα νόημα. Το παιδί μάθαινε πώς να χειρίζεται τους βόλους, ώστε να ρέουν στα δάχτυλά του, να τους στέλνει στον κυριούλη και άλλοι να μένουν στην αγκαλιά εκείνου, άλλοι να δραπετεύουν από τα χέρια του με κρότο και μερικοί να φεύγουν και να γυρνούν πίσω ξαλαφρωμένοι από ήχο και σημασία. Πετούσε λοιπόν τους βόλους, φορείς νοήματος, πότε με ρυθμό, πότε τραγουδώντας, πότε με ειλικρινή θυμό. Καμία φορά τους συντρόφευε και η αγαπημένη γυναίκα στο παιχνίδι τους. Και ευχαριστήθηκε το παιχνίδι, κι όταν κουράστηκε ξαφνικά βρέθηκε να κάθεται σε μια καρέκλα που είχε κουρασμένα πόδια από το βάρος των προκατόχων της.  



Στη δύσκολη στιγμή, που είχε κάποιους να φροντίσει, είπε να τους βάλει κι εκείνους στο παιχνίδι, που τους έβλεπε λυπημένους και αποκαρδιωμένους. Πέταξε τους βόλους ψηλά στον ουρανό, γλίστρησαν τα περιτυλίγματα, έβγαλαν φτερά και μετά το ταξίδι τους κατέληξαν στις παρειές κάποιων που αγωνιούσαν να δροσιστούν και να παρηγορηθούν. Και τα δικά του παιδάκια τον ένιωσαν πιο κοντά τους, ακόμα κι από τότε που μοιραζόντουσαν το πιο κρυστάλλινο γέλιο.
Επιλέγοντας την αποστασιοποίηση από τα σκοτεινά υπόγεια θρησκευτικών ναών και παλατιών, περιβάλλει κανείς με φροντίδα αυτό το μικρό παιδί που μπόρεσε να έχει τη δύναμη να παίζει, ακόμα κι αν είχε στην πραγματικότητα ίσως παραμεγαλώσει γι αυτό…

Παίζοντας με τους βόλους....

11 σχόλια:

Eskli είπε...

Πολύ ωραίο κείμενο, Εύη!
Την είδα και εγώ πρόσφατα και με άφησε με πολύ θετικές εντυπώσεις.
Αξιοσημείωτη η ερμηνεία του Φερθ αλλά και του Τζέφρι Ρας.
Νομίζω ότι όλα ήταν θέμα αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης...δηλαδή απ'τη στιγμή που την κέρδισε (μέσω της φιλίας) ξεπέρασε και το πρόβλημα που ουσιαστικά συμβόλισε τον αυταρχισμό, τον περιορισμό και την πίεση που είχε δεχτεί στη ζωή του.

Από τις καλύτερες της χρονιάς πάντως, πάει άνετα για Οσκαράκια!

Philip Winter είπε...

Πολυ δυνατο δραμα με κωμικες πινελιες "Ο λογος του Βασιλια" ειναι ο,τι καλυτερο ειδα το 2010. Το σεναριο στιβαρο και οι ερμηνειες των Φερθ και Ρας ειναι ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΕΣ (ειδικα του τελευταιου). Αψογη η σκηνοθεσια, η φωτογραφια, τα σκηνικα και τα κοστουμια.

4,5/5

Ιωάννης Moody Λαζάρου είπε...

Για άλλη μια φορά μας διηγήθηκες τν ιστορία με το δικό σου γλαφυρό τρόπο...
Πολύ διασκεδαστική ταινία με ειλικρίνεια, έντονα κωμικά στοιχεία και οσκαρικές ερμηνείες. Όμως, θα ήθελα λιγότερη μουσική χειραγώγηση και λίγο πιο ευρύ σεναριακό πλαίσιο, αλλά ας είναι. Πέρασα υπέροχα μες στην αίθουσα!

Evi Avd. είπε...

@Eskli:
Καλησπέρα Eskli και σε ευχαριστώ! Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, η φιλία που αναπτύχθηκε μεταξύ τους ήταν ο,τι πιο συγκινητικό...Επίσης κι εγώ το έχω σίγουρο για τα Oscar, τουλάχιστον σε οτ,ι αφορά τις ερμηνείες. Για σκηνοθεσία βλέπω να κερδίζει ο Aronofksky...

@Monsieur Hulot,moody:
Αυτές οι πινελιές κωμικού που επισημαίνετε ήταν τόσο φρέσκιες και χαριτωμένες! Πέρα από τη συνολική αρτιότητα, νομίζω ένα πολύ σημαντικό στοιχείο λόγω του οποίου μιλάμε για μια ολοκληρωμένη και για μένα στο μέλλον κλασσική ταινία.

@moody
Λοιπόν χαμογελάω γιατί ήταν και δική μου σκέψη αυτό που λές για τη μουσική επένδυση της ταινίας. Ειδικά όταν έχω συνδέσει τη συμφωνία 7 του Μπετόβεν με την τελευταία σκηνή του Irreversible, μου φάνηκε υποβλητική αλλά λίγο υπερβολική η επιλογή...Ας είναι, πρόκειται για σπουδαία ταινία..

Roadartist είπε...

Kαλησπέρα..εφέτος κυρίως βλέπω ταινίες στο σπίτι..Αυτή ήταν η μόνη που είδα στο σινεμά.. Και μου άρεσε.. Μου μίλησε πολύ ο ιδιόρρυθμος χαρακτήρας του λογοθεραπευτή..και οι αξίες της αξίας που ανέδειξε.. και η ερμηνεία του 'βασιλιά'.. :)

Evi Avd. είπε...

Καλησπέρα Roadartist και καλωσήρθες!
Νομίζω ήταν μια εξαίρετη επιλογή για προβολή, για όλους τουςλόγους που αναφέρεις...Ωραίο αυτό που λες για τις αξίες της αξίας...Τουλάχιστον ο βασιλιάς αυτός βρήκε να πιστεύει σε κάτι που για εκείνον αξίζει...

Ανώνυμος είπε...

εξαιρετικό μπλογκ.
αν θέλετε μπορείτε να μας ενημερώνετε κι εμάς στον ιστότοπό μας, που φτιάξαμε πρόσφατα ακριβώς για την επικοινωνία, τις γνώμες και την τέχνη.
χαρά μας να σας δούμε κι εκεί.

www.echoground.gr

kioy είπε...

Εξαιρετικό κείμενο. Παραμυθένιο. Για ένα τολμηρό παραμύθι. Και λέω τολμηρό παραμύθι, όχι μόνο για τις απτές υπερβάσεις της συμβατικής γλώσσας που έρχονται με εγκράτεια(κι αυτό προϋποθέτει τόλμη), αλλά και γιατί μόνο ένας καλλιτέχνης θα μπορούσε να παραπλευρίσει την φανατισμένη ιστορικότητα της 4ης δεκαετάις του 20ου αιώνα(χωρίς να την αψηφά καθόλου, μάλιστα την συμπεριλαμβάνει ιδανικά) και να ασχοληθεί με τον τραυλισμό ενός βασιλιά...

Αλλά ακόμα κι έτσι, για μένα η ταινία δεν αφορά έναν λογοθεραπευτή κι έναν βασιλιά. Είναι ένα masterclass σκηνοθεσίας ηθοποιών. Ο Rush προπονεί τον Firth. Χαλαρώνει το σώμα, το πνεύμα του. Για να τον επαναφέρει στην αθώοτητα και την ανεμελία της παιδικής ηλικίας και να απομακρύνει όλο εκείνο το σφύξιμο που επιφέρουν τα επίκτητα ερεθίσματα και οι αντιλήψεις του κόσμου.. Πολλές φορές δεν έχουμε ακούσει ότι τα παιδία είναι οι ιδανικοί ερμηνευτές, γιατί "παίζουν" ελεύθερα; Αξίζει ακόμα να σημειώσουμε πως η ταινία, σκηνοθετικά και σεναριακά βασίζεται στην βασική υποκριτική ιδιότητα: την τέλεια ερμηνεία που θα πείσει το κοινό...

Το κοινό του βασιλιά της Αγγλίας του 40, το κοινό της αίθουσας 70 χρόνια μετά!

:)

Καλησπέρα!

Evi Avd. είπε...

@www.echoground.gr:
Διάβασα με μεγάλη χαρά το σχόλιό σας και επισκέφτηκα το διαδικτυακό σας τόπο, που μου φαίνεται πολύ αξιόλογος, συγχαρητήρια. Η ελευθερία έκφρασης είναι κινητήριος δύναμη!θα τα πούμε σύντομα και απο κει λοιπόν...

@kioy:

Το σχόλιό σου επαναπροσδιόρισε την οπτική μου για την τανία και σε ευχαριστώ..

Καταρχάς όντως η εσκεμμένη συσκότιση της διαπλοκής των ιστορικών γεγονότων με ανακούφισε πραγματικά, νομίζω οτι θα μας προκλούσε σύγχιση και θα σκορπιζόταν η ενέργεια μας η απαραίτητη για να μπούμε στη θέση του μικρού βασιλιά...

Ακόμη, σίγουρα ο βασιλιάς δεν έκανε τίποτα άλλο παρά να δώσει την τέλεια ερμηνεία...Ένα έμμεσο σχόλιο για μένα και για την εξουσία, όπου, όπως και σε κάθε ρόλο, για να πείσεις, βασική προυπόθεση είναι να επανέλθεις στε μια μοναχική κατάσταση κεκλεισμένων των θυρών, που σου επιτρέπει να αγνοήσεις το βλέμμα του άλλου ή των άλλων και να μετουσιωθείς σε μια ετερότητα που σε απελευθερώνει...

Nick the greek είπε...

Καταπληκτικό το έργο και το ΚΕΙΜΕΝΟ επίσης.
Την καλησπέρα μου σε μια αγαπητή φίλη.
Και καλό μήνα!

Evi Avd. είπε...

Καλησπέρα και καλό μήνα επίσης Nick the Greek, χαίρομαι που σου άρεσε το φιλμ! Πολλά ευχαριστώ για την επίσκεψη και την καλή κουβέντα!

Διαβάσατε περισσότερο