They glow in the dark

Με avant-garde δείγματα γραφής που δημιουργούν κάτι παραπάνω από υψηλές προσδοκίες (Σενάριο στα “Στρέλλα”, “Αληθινή ζωή”), ο Παναγιώτης Ευαγγελίδης υπογράφει ένα ποιητικό ντοκυμαντέρ για τον Jim και τον Μikal, δύο ανθρώπους που κινούνται σαν ένας, συν-κινώντας και εμάς, πιστούς όμως, την ίδια στιγμή, στο πεπρωμένο της προσωπικής τους μοναξιάς. Αν ο ένας είναι το σκοτάδι, ο άλλος γίνεται η φωτεινή του επιγραφή.

Οι σχέσεις μπορούν να λάβουν πολλά πρόσωπα, όταν όμως τις διατρέχει η αγάπη, η ταμπέλα πάνω τους είναι περιττή. Με φώτα-οδηγούς ανάμεσά τους μία ασθένεια, ένα χαμένο έρωτα και μία δύσκολη μποέμ καθημερινότητα, οι δυο ιδιαίτεροι αυτοί άνθρωποι μοιράζονται καθημερινά (με όσες σημασίες μπορεί να λάβει η λέξη αυτή).

Ένα ποίημα που ακολουθεί υπόγειες οδούς και ρυάκια υγρά για να ελαχιστοποιήσει την απόσταση μεταξύ Νέας Ορλεάνης και Ohio, όπου έχει την έδρα της μία σαφής αισθητική αναφορά του δημιουργού - εσκεμμένη ή όχι, ελάχιστη σημασία έχει- το αριστουργηματικό Gummo του Harmony Korine. Στην ενήλικη ζωή αλλά με παιδικότητα, οι δύο στη δύση τους άντρες παραμερίζουν τις κουρτίνες από ξύλινη πέρλα που τους χωρίζουν από τα παιδιά που κατοικούν στην κωμόπολη του τσακισμένου από τον τυφώνα Ohio. Χαρίζουν τα κουκλάκια που δημιουργούν, για να αισθανθούν τα ομογάλακτά τους παιδιά το δρόμο για τη συντροφικότητα. Το μέσα τους αναφωνεί:

"Κοίτα, λάμπουν στο σκοτάδι!" Δεν έχει καμία σημασία τι είναι αυτό που λάμπει. Το μόνο που μετρά είναι οτι τα μάτια τους μπορούν, ακόμα, να το δουν.